Οι πρώτες επίσημες συγγραφικές του
προσπάθειες άρχισαν το 1909, όταν επιστρέφει από το Παρίσι[1] στο Λονδίνο και ξεκινά να
γράφει αφηγηματικές ιστορίες στο The
English Review,[2]βασισμένες
στα ταξίδια του και στην αναζήτηση της πρωτογονικής μορφής. Από το 1910 έως το
1911 εκδίδει κείμενα του στο The Tramp:
An Open Air Magazine, περιοδικό μυθοπλασίας και πεζού λόγου. Το 1914
αποτελεί για τον Lewis
μια
πολύ σημαντική χρονιά, καθώς τότε ιδρύει το περιοδικό BLAST. Πριν την έκδοση
του περιοδικού αρθρογραφεί στο The
New
Age
Magazine και στο The
New
Weekly
Magazine.
Τα χρόνια 1914-15 ασχολείται κυρίως με την
προώθηση του κινήματος του βορτισισμού μέσα από τα κείμενα του περιοδικού BLAST.
Τα χρόνια που Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου δεν σταμάτα να γράφει καθώς βρίσκουμε
κείμενα του σε αγγλικά περιοδικά,[3]αξιοσημείωτο είναι πως το
1918 εκδίδει το Tarr,[4]έργο
που είχε ξεκινήσει να γράφει τα χρόνια που ήταν στο Παρίσι, αναθεωρημένο και
μέσα από αυτό θα ξεδιπλώσει τις φιλοσοφικές του απόψεις σχετικά με την ζωή των
καλλιτεχνών.
Έχοντας ήδη σχηματίσει την δική του άποψη
σχετικά με την τέχνη και τον τρόπο που οι καλλιτέχνες πρέπει να την υπηρετούν
θα εκδώσει την ομιλία του The
Caliph’s Design. Architects! Where is your Vortex[5]? το 1919,
τονίζοντας πως θα πρέπει και η αρχιτεκτονική να εκφράζει την ειλικρινή
δημιουργική φαντασία του δημιουργού. Το
1921 στο Leicester
Galleries
πραγματοποιήθηκε
μια ατομική έκθεση του Lewis
στην οποία τα έργα κατηγοριοποιήθηκαν σε 2 ομάδες, η πρώτη παρουσίαζε αυτοπροσωπογραφίες
και στην άλλη απεικονίζονταν ιδιόμορφες μηχανικές/ρομποτικές φιγούρες που τις
ονόμασε Tyros.[6]Εμπνεόμενος
από αυτές τις μορφές, θα εκδώσει ένα περιοδικό με το όνομα Tyro
το
1921 και με μια 2η έκδοση το 1922.
Στην συνέχεια επιχείρησε να γράψει μια ογκώδη
κριτική πραγματεία, το The
Man
of
the
Word,[7]
το1925, που μελετά την ανθρώπινη ύπαρξη υπό το πρίσμα της επιστήμης και της βιομηχανικής
επανάστασης. Ένα βήμα παραπάνω σχετικά με αυτή του θεωρία διατυπώνει στο έργο
του The
Art
of
Being
Ruled[8]το
1926. Ένα έργο πολιτικής θεωρίας και ανάλυσης που προσπαθεί να διακρίνει πηγές
των επαναστατικών αλλαγών της κοινωνίας. Ο Lewis στο 12ο κεφ. του
βιβλίου με τίτλο ‘’Ο Φασισμός ως
επιλογή’’ παρουσιάζει τις πρώτες σκέψεις του υπέρ των φασιστικών
πεποιθήσεων. Μετά το περιοδικό Tyro θα
ακολουθήσει το περιοδικό The Enemy[9]το
1927, στο οποίο θα επιχειρήσει να παρουσιάσει την φύση του μεταπολεμικού
δυτικού κόσμου όπως θα την έβλεπε κάποιος έξω (εχθρός) από τον δυτικό
πολιτισμό.
Ο Lewis χρησιμοποιούσε
συχνά το καυστικό του χιούμορ για να ασκήσει κριτική. Το 1930 θα εκδώσει ένα
ακόμα σατυρικό μυθιστόρημα, το The Apes of God,[10]στο
οποίο θα σχολιάζει με δηκτικό τρόπο την σύγχρονη καλλιτεχνική και λογοτεχνική ζωή
του Λονδίνου. Τον Νοέμβριο του 1930 θα επισκεφτεί το Βερολίνο, αποτέλεσμα της
επίσκεψης αυτής είναι η συγγραφή μιας σειράς άρθρων σχετικά με τον Hitler και
τον χιτλερισμό. Από το υλικό αυτό, το 1931 θα εκδοθεί το έργο Hitler[11]το
οποίο χαρακτηρίστηκε ως ένα από τα πιο φιλικά αποδεκτά κείμενα του χιτλερισμού.
Από το 1931 έως το 1938 στο συγγραφικό του
έργο[12]εντοπίζουμε κείμενα με
έντονο πολιτικό περιεχόμενο, π.χ. το Left
Wings
over
Europe,
ένα
πολιτικό βιβλίο που επιτίθεται στους διεθνής οργανισμούς όπως την Κοινωνία των
Εθνών. Τον Μάρτιο του 1939 εκδίδει το βιβλίο The Jews: Are they Human? βιβλίο που επιτίθεται στον αντισημιτισμό,
στοιχείο που δείχνει την αναθεώρηση των απόψεων του σχετικά με τις θεωρίες του Hitler.
Το Δεκέμβριο του 1939 θα τυπώσει το έργο
του, The Hitler Cult: and How it will End,[13]στο
οποίο κριτικάρει αρνητικά τον Hitler
και
τις καταστροφικές του πράξεις. Από το 1937 έως το 1945, ο Lewis μετακομίζει
στην βόρεια Αμερική όπου συνεχίζει το συγγραφικό και καλλιτεχνικό του έργο. Θα
επιστρέψει στο Λονδίνο το 1945, ένα χρόνο μετά θα συνεργαστεί με το περιοδικό The Listener[14]
όπου
γράφει κριτικές γύρω από την τέχνη. Το 1950 θα γράψει μια ακόμα αυτοβιογραφία
με τίτλο, Rude
Assignment.
A
Narrative of
My
Career
Up-to-date.[15]
To
1951 οι γιατροί διέγνωσαν πως έπασχε από όγκο στον εγκέφαλο με αποτέλεσμα να αρχίσει
να χάνει σταδιακά την όραση του. Με την βοήθεια φίλων του θα γράψει το 1954 το Self-Condemned και
το The Human Age το
1955. Ένα χρόνο πριν τον θάνατο του θα γράψει ένα τελευταίο μυθιστόρημα με
τίτλο The
Red
Priest[16] και
το 1957 πεθαίνει από τον όγκο στον εγκέφαλο.
Ολοκληρώνοντας την ενότητα θα πρέπει να
τονίσουμε πως ο Lewis
παρά
τον συγγραφικό του ζήλο δεν σταμάτησε να ζωγραφίζει και να οργανώνει εκθέσεις.
Μέσα από τα γραπτά του αποδεικνύεται το ευρύ φάσμα των ενδιαφερόντων του,
έχοντας όμως πάντα ως κύρια πηγή του την τέχνη. Χαρακτηριστικό στοιχείο του Lewis ήταν
το καυστικό του χιούμορ, το οποίο χρησιμοποιούσε για να προωθήσει και να
επηρεάσει αρχικά τους καλλιτέχνες αλλά και το ευρύ κοινό.
[1]
Ο Lewis μετά τις σπουδές του στον τομέα των καλών τεχνών του Slade πραγματοποιεί κάποια
ταξίδια για την διεύρυνση των πνευματικών και καλλιτεχνικών του οριζόντων. Το
1902 επισκέπτεται την Μαδρίτη μαζί με τον Spencer Gore και
μελετάνε το έργο του Goya,
το 1904 -1908 ζει στο Παρίσι μαζί με την Ida Vendel (η σύντροφος του για την περίοδο αυτή) όπου θα εμπνευστεί
τον γυναικείο χαρακτήρα του πρώτου του βιβλίου, Tarr, ένα
σατυρικό κείμενο που καυτηρίαζε την μποέμικη ζωή του Παρισιού. Το έργο αυτό αν
και ήταν ουσιαστικά το πρώτο συγγραφικό βήμα του θα εκδοθεί το 1918 · Από τον
πρόλογο του βιβλίου, Lewis W., Tarr, Egoist Press, Λονδίνο
1918, σ. 4 – 7.
[2]
Τρεις συνολικά για το έτος. 1.
The Pole, 2 Μαΐου 1909, 2. Some Innkeepers and Bestre, 2 Ιουνίου 1909, 3. Les Saltimbanques, 3 Αυγούστου 1909 · Wagner Geoffrey, Wyndham Lewis. A portrait of the artist as
the enemy, Yale University Press, Νιου Χέιβεν 1957, σ. 315.
[4]
Στην Αγγλία λόγω του ριζοσπαστικού χαρακτήρα του βιβλίου αρνήθηκαν την
δημοσίευση. Η πρώτη έκδοση έγινε στις 27 Ιουνίου 1918 στην Νέα Υόρκη από τις
εκδ. Alfred A. Knopf, ενώ ένα μήνα μετά και
αφού είχε αφαιρεθεί υλικό από το έργο εκδόθηκε στο Λονδίνο από την Egoist Press· https://modernism.research.yale.edu/wiki/index.php/Tarr
(προσπελάστηκε 21/6/2016), Starr Α.,
Tarr and Wyndham Lewis, ELH,49( 1982), σ. 179 – 189.
[5] Edwards P., It’s time for
another war: the historical unconscious and the failure of modernism, Wyndham Lewis and the art of modern war,
Corbet, P. (επιμ.
άρθρων), Cambrige University
Press, Λονδίνο 1998, σ. 125 – 126.
[6] Corbett D., Grief with a yard
wide grin: war and Wyndham Lewi’s Tyros, Wyndham
Lewis…,ό.π., σ. 99 – 104.
[7]
Η πραγματεία ήταν τόσο ογκώδες που χρειάστηκε να την χωρίσει σε 3 μέρη, 1. The Lion and the Fox(1925 εκδ. το 1927), 2. The Art of Being Ruled(1926), 3. Time and Western Man (1927) · Edwards P., It’s time for another
war…, ό. π., σ. 126.
[9]
3 τεύχη, The Enemy, Νο.1 τον
Φεβρουάριο του 1927, The Enemy, Νο.2
Σεπτέμβριο του 1927, The Enemy Νο.3,
τον Ιανουάριο του 1929 · ό.π., σ. 24. 322 – 323.
[10] The Apes of God, The Arthur Press, Λονδίνο, 1930 · Chapman R., Satire and Aesthetics
in Wyndham Lewis' "Apes of God", Contemporary
Literature, 12(1971), σ. 133 – 145.
[12] Ενδεικτική αναφορά: Snooty Baronet (σατυρικό μυθιστόρημα), Cassell, Λονδίνο 1932, The Dumb Ox: a study of Ernest
Hemingway (σατυρικό κείμενο κατά του Hemingway) Life and Letters 52(1934)σ.33 – 45, Blasting and Bombardiering (αυτοβιογραφία) Eyre and Spottiswoode, Λονδίνο 1937, κ.ά.
[13] The Hitler Cult: and How it
will End, Dent, Λονδίνο 1939 ·
Summer C., Wyndham Lewis’s Theory of Mass Culture, The Space Between, 3(2007), σ. 30 – 44, σ. 40.
[14] Από το 1946 – 1951, 39 συνολικά
κριτικές είχε εκδώσει · Turner J., Dictionary…,
ό.π. v.19, σ. 288.
[15] Rude Assignment. A
Narrative of My Career Up-to-date, Hutchison, Λονδίνο 1950 · Wagner
Geoffrey, Wyndham Lewis… ό.π., σ. 333.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου